کنوانسیون سولاس:کنوانسیون بین المللی ایمنی جان اشخاص در دریا
کنوانسیون سولاس با اهمیت ترین کنوانسیون سازمان بین المللی دریا نوردی و مهمترین معاهده بین المللی در رابطه با ایمن سازی کشتی های تجاری و خدمه آنهاست.
سیر تدوین قواعد مرتبط با دریا، با غرق شدن کشتی تایتانیک در سال 1912 میلادی سرعتی دو چندان پیدا کرد.
مهمترین نتیجه غرق شدن تایتانیک، برگزاری اولین کنفرانس بین المللی<< ایمنی جان اشخاص دریا بود>>.
آیین نامه بین المللی حمل کالاهای خطرناک
سازمان بین المللی دریانوردی از طریق کنوانسیون سولاس در سال 1965 میلادی، آیین نامه بین المللی حمل کالاهای خطرناک یا آیین نامه را تصویب نمود و از آن زمان آن را بطور ادواری روزآمد نموده است.
هدف از تصویب این آیین نامه، حمل ایمن کالاهای خطرناک از طریق دریا بود و همچنین جلوگیری از آلودگی دریایی بود تا از محیط دریایی حفاظت بود و همچنین جلوگیری از آلودگی دریایی بود تا از محیط دریایی حفاظت شود.<<برخی از قوانین ملی و بین المللی که در حال حاضر وجود دارد <<کدIMDG>> را به رسمیت میشناسد.قوانین و مقررات مطرح شده در <<کد IMDG>> باید توسط مقامات بندری و سازمان های ذیربط مسئول در امر بارگیری و تخلیه و نگهداری کالاهای خطرناک باید در تهیه بخشنامه ها و دستورالعمل ها، مد نظر قرار گیرد>>.
اصلاح کنوانسیون سولاس در سال 2016 میلادی
(الزام ارائه<< VGM>> کانتینر پر)
یکی از مهمترین موارد اصلاح کنوانسیون سولاس الزام تاییدیه رسمی وزن ناخاص کانتینر پر (اعم از < FCL > یا < LCL >) قبل از بارگیری در کشتی است که مسئولیت قانونی ارسال کننده کالا است.
مطابق کنوانسیون سولاس، شخص مسئول قانونی ارائه تاییدیه رسمی وزن ناخالص کانتینر پر، ارسال کننده کالا مندرج در بارنامه است و متصدیان ترمینال در صورتی که تاییدیه رسمی وزن ناخالص کانتینر پر را از ارسال کننده کالا یا حمل کننده دریافت نکرده باشند میبایست از اقدام به بارگیری آن در کشتی خودداری نمایند.